Jarig

Zo’n veertig keer per jaar speel ik Lang-zal-ze-leven op de piano, meestal op verzoek van klasgenoten van de jarige. Ik doe het graag, weigeren gaat niet (want dan denken ze dat ik zoiets simpels als lang-zal-ze-leven niet eens kan spelen), maar of ik die jarigen er een plezier mee doe? Er is wel eens een jarige mijn lokaal uit gerend, recht naar huis. Verjaardag en middelbare school – dat wordt nooit wat. 

Stel je ook voor, je bent veertien en je moet omdat het ritueel het voorschrijft op tafel staan met een puntmuts (het elastiekje knelt onder je kin) je wordt halfhartig toegezongen door kinderen van wie je er minstens tien haat, en vlak voor je neus staat een in de handen klappende leraar Duits die jou over vijf minuten op een proefwerk gaat trakteren. Dat wil je niet.

Maar als leraar jarig zijn valt ook niet mee. Honderdtwintig collega’s. Boterkoek bakken voor die menigte, daar heb je geen tijd, voor slagroomtaart geen geld. Het gevolg is dat er jaarlijks verbijsterende hoeveelheden fabriekskoek de koffiekamer binnen gesjouwd worden door jarige leraren. Meestal zit de boel nog in de plastic verpakking (behalve als de rommel van het merk Euroshopper is). Wat een feest! Droge cakejes, bokkenpootjes, nog drogere cakejes, mini-mergpijpjes, en tenslotte zulke droge cakejes dat de hele koffiekamer zwijgt, tranen in de ogen krijgt en naar adem hapt. 

Bert van Aardrijkskunde trakteert ieder jaar op minimarsjes, maar dan de goedkope versie van de Lidl. De jaarlijkse mini-negerzoenen van, eh - ja van wie ook weer? – worden meestal ongeopend weer meegenomen. Ronald (wiskunde) komt tenminste nog met stroopwafels van de markt. Zijn neef heeft daar een kraam. Marijn van gym maakte het dit jaar wel heel bont, hij trakteerde op groente en fruit. Nou gefeliciteerd ouwe, ik neem nog een lekkere wortel potdorie.

Ook zo iets raars, iets wat volgens mij alleen bij ons op school gebeurt, is dat de jarigen raadseltjes opgeven in plaats van dat ze gewoon vertellen hoe oud ze zijn geworden. Als je wilt weten welke leeftijd Frits van wiskunde bereikt heeft moet je een integraalberekening uitvoeren. Len, onze Amerikaanse collega, komt met een tekstregel uit een vaag countrynummer uit zijn geboortejaar. Soms zijn er twee tegelijk jarig. Hangt er een briefje boven de kanokoeken: ‘Samen zijn we honderd! Kees en Kees.’ Hopeloos, want bijna iedereen heet bij ons Kees. Lang-zullen-ze-leven.

Ik was afgelopen week jarig. Ik trakteer altijd op chocoladesoesjes. Stelt ook niet veel voor, maar soesjes schenken de mensen in ieder geval de illusie dat ze een gebakje eten. Bij verjaardag hoort slagroom, punt uit. Soesjes? Ha, van der Werf is weer jarig. Waar is-ie? Hij heeft pleindienst. Vrijwillig.