vrijdag 11 december 2020

Wie sponsort mij voor Alpe du Zvier?

Beneveld door megalomanie, mildheid, of gedreven door de wil de jaarlijkse Kerstactie van mijn school een duw te geven in dit moeilijke jaar waag ik me voor één keer aan een sponsoractie. Het Rijnlands Lyceum haalt ieder jaar geld op voor Edukans, een fijne organisatie die scholen steunt in o.a. Oeganda. En ik ga helpen. Je moet toch iets doen... kent u dat gevoel?


Wat ga ik doen?

Fietsen. In de schuur.

De Alpe d’Huez kent iedereen, de Alpe du Zwift is uitsluitend bekend bij gekken die op de hometrainer met de computer voor hun neus hun rondjes fietsen. Alpe du Zwift is het virtuele equivalent van de echte Alp, even lang, even steil, even zwaar. 

 

Om de Kerstactie te steunen ga ik op 1 januari 2021deze virtuele Alpenreus (12,2 km, stijgingspercentage 8,5%) niet één, niet twee, maar vier keer opfietsen. In de schuur, met mijn eigen racefiets, een kater, een laptop en een Tacx trainer. In het echt is dat trouwens 2x de Stelviopas, 3x de Mont Ventoux en, tja, dus 4x de Alpe d’Huez. Ik doop deze actie ‘Alpe du ZVier’ (Slechte naam, maar dat is het bekende ‘Alpe D’HuZes’ ook.

 

Wil je deze ongehoorde uitsloverij sponsoren? 

 

Hoe werkt het? 

- Stuur mij een DM of mail naar: g.vanderwerf@rijnlandslyceum-rlo.nl

- Wordt Donateur met een bedrag tot €5 : Super bedankt! 

- Wordt Vriend met een bedrag van €5 tot €15 : je ontvangt een digitale foto van een uitgemergelde fietser op zijn vierde hellevaart, en een volledig trackrecord van de rit (bewijs). 

- Wordt Mecenas met een bedrag vanaf €15 : je ontvangt hetzelfde als hierboven + een gesigneerd exemplaar van ‘Luchtvissers’ of ‘Gewapende man’: http://www.gerwinvanderwerf.nl/boeken.html 

- Je betaalt het bedrag voor de vierde beklimming. Nr 1-3 rijd ik voor nop.

 Haal ik die 4x21 bochten niet, dan betaal je niets en betaal ik het ingelegde bedrag zelf aan de Actie. Opgeven is dus inderdaad geen optie… 

- Betaling kan via onderstaande QR code of het bankrekeningnummer van Edukans (zie onder)

 

Alle opbrengsten gaan vanzelfsprekend naar de Kerstactie van het Rijnlands Lyceum Oegstgeest, dus bananen, energierepen en lekke banden zijn voor mijn eigen rekening. 


Wie weet wilt u mij steunen!

 

Gerwin



Maak geld over via de QR-code op dit formulier 

of op  NL21INGB0000000515 t.n.v Edukans,


 

Hier wat meer info over de ‘berg’ en het bewijs dat de beklimming in de schuur even zwaar is als de echte: 

https://www.youtube.com/watch?v=YaoqPzDtRbs&feature=emb_logo 

 

Fact sheet: 

Afstand: 105 km (aanrijden + 4 klimmen en 3 afdalingen) 

Hoogtemeters: 4.100 

Geschatte tijd: 7 uur 

Kcal: ca. 4.500 







zaterdag 18 april 2020

Eigen makelij

In een boek dat me goed bevalt lees ik deze zin: “We leven in een verhaal van eigen makelij.” Het zinnetje klinkt misschien wat prekerig en onweerlegbaar, maar in de context is het dat niet. Het boek: Uit het leven van een hond van Sander Kollaard, een van de zes genomineerden voor de (uitgestelde) Libris Literatuurprijs. Alleen uit boeken die mij bevallen kunnen zinnen mij laten stilstaan, in minder goede boeken surf ik over de zinnen heen omdat ik de indruk heb dat die zinnen daar ook voor bedoeld zijn. Matige boeken heb ik snel uit, in een paar uur. In goede boeken blijf ik graag wat rondhangen, lummelen als een puber voor het huis van een leuk meisje.

Het zinnetje trof me, want mijn roman Strovuur heeft dit als thema. Fay uit  Strovuur is het frame van haar leven beu (stil meisje van 17 is depressief en dwars vanwege de dood van haar vader) en besluit een compleet nieuw verhaal te maken. Eigen makelij. Daartoe gaat ze met haar opvliegende neef Elvin in een wrak van een auto naar Parijs (waar ze nimmer aankomen). Sommige lezers vroegen zich af of de bizarre gebeurtenissen en ontmoetingen ook verzonnen zijn – niet door de schrijver maar door Fay zelf, de verteller. Dat is een terechte vraag. Precies de goede vraag. Andere lezers vroegen zich dat niet af – zij vinden het boek meestal 'apart'. Apart, je weet wel. Dat is ook prima.

In NRC van vrijdag 17 april las ik een interview met Jia Tolentino over haar boek Trick Mirror, dat gaat over internet als aanjager van zelfbedrog. Ze is jong, er stond een leuke foto bij afgedrukt waarop ze stralend lacht. Als puber zou ik bij haar huis rondhangen, als ik dat had gedurfd. Vooral de hond die languit op haar keukentafel lag was erg goed. Zo’n foto is natuurlijk ook zelfbedrog, dacht ik, en lezersbedrog, het is allemaal niet voorbehouden aan internet. Iedereen leeft in een verhaal van eigen makelij, alleen heb je er op internet meer controle over. Net als in een roman, net als Fay. Voor haar is het van levensbelang, dat nieuwe verhaal. Ik vraag me af waarom je het mensen zou misgunnen, dat zelfbedrog, het is een lucide en voorspelbare vorm van misleiding en daarom tamelijk onschadelijk. Goed, erg origineel zijn ze niet, de Instagram stories. Sjablonen van hedonisme en succes. Dat weten we allemaal. En het zijn verhalen die in deze tijd opzichtig falen – dat ziet Tolentino goed, maar ook dat zien we allemaal. Ik ga haar boek lezen, al geloof ik dat ik een voorstander blijf van de min of meer oprechte vormen van zelfbedrog die maken dat je in een verhaal van eigen makelij kan vertoeven zonder je misplaatst te voelen. Dat kan ook prima via internet. Op Facebook bijvoorbeeld doe ik het ook: daar ben ik net wat grappiger, roekelozer en gevoeliger dan in het echt. Toch klop ik wel ongeveer, ook daar. 

Zoals het echte leven, maar zonder de saaie stukken – dat zei Hitchcock geloof ik over film. Het kan ook voor een roman gelden, al kan je in een roman iets wonderlijks doen: de saaie stukken spannend en levendig maken, met je taal, zoals Sander Kollaard doet. 

Ik ga nog wat rondhangen in zijn boek. Daarna roekeloos de tondeuse in mijn haar zetten.


trailer "Een Onbarmhartig Pad"