maandag 5 september 2011

Smurfenijs

Het parkeerterrein, een blinkende zee van blik tussen de duinen. De laatste stranddag van het jaar had iets jachtigs. Iedereen voelde aan dat de hele zomer in deze ene middag geleefd moest worden. De mensen hadden een haastige blik in de ogen en keken steeds naar de lucht, ieder wolkje keurend. Een mannenstem: of de Albert Heijn op zaterdag tot acht uur open was? Ik zei dat ik het niet wist, maar hij bleek het helemaal niet tegen mij te hebben, hij rende gewoon toevallig net langs met zijn vriendin, op weg naar het Wassenaarse strand.

De zee was, ja, gewoon de zee. Daar kan je altijd op vertrouwen. Het was jammer dat het water afging, zo’n laatste stranddag schreeuwt om hoge golven waar je in kan verdwijnen. Maar evengoed was het de Noordzee, de enige plek waar je even van dat rottige Nederland af bent, waar je in kan zwemmen en een kort moment denken dat je de keuze hebt, dat je kan kiezen niet meer naar het land terug te keren.

Het ging snel. Het was tijd voor een ijsje. Morgen kon het allemaal niet meer.

Het laatste ijsje van het jaar! riep ik, want ik leg mijzelf en anderen graag nodeloos veel druk op. Het kiezen van een smaakje duurde daarom zeer lang. De kinderen kozen allebei smurfenijs. Ja, dacht ik, dit is nu precies waar het altijd fout gaat: haast, gekoppeld aan het besef dat het je laatste kans is. Het leidt tot de meest beroerde keuzes in het leven, zoals smurfenijs. Ik vroeg of het ijs ook naar Smurfen smaakte, en zij zeiden ja, het smaakt precies zoals Smurfen eruit zien. Zelf nam ik bosbessenijs. Het smaakte naar kauwgom van vroeger.

Toen we van de parkeerplaats wegreden zag mijn vrouw Willem-Alexander door de duinen lopen. Ik zag hem niet, ik zag wel veel kale mannen in kantoorkleding met headsets. Zij zei ‘daar, daar’ tot ik zowat wanhopig werd. Eindelijk zag ik hem ook, met zijn hond en twee oudste dochters. Hij droeg een poloshirt met pastelkleurige streepjes. Daar loopt de koning! zei ik tegen de kinderen, en vroeg mij af hoe geloofwaardig het klonk. Net zo geloofwaardig als smurfenijs.

2 opmerkingen:

  1. Ik vind smurfenijs zieliger dan kippensoep.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Weer heel gezellig en van alles op het strand van de Wassenaarse slag, waar ik heel goede en ook pijnlijke herinneringen aan heb. Alleen Smurfenijs kon je er toen nog niet kopen. Wel een haring met uitjes!

    BeantwoordenVerwijderen

trailer "Een Onbarmhartig Pad"