Tell a reader, lose a dream

Dromen: een nachtmerrie voor lezers. Tell a dream, lose a reader. Als enkel je dromen nog het vertellen waard zijn, moet je wel een armzalige verbeeldingskracht hebben, is de achterliggende gedachte van dit schrijversgebod. Om alle schijn te vermijden kan je daarom maar beter het zwijgen doen over je nachtleven. Alsof het niet bestaat, alsof het je op geen enkele manier kan bedrukken.

En dat is niet waar. Helemaal niet waar.

Zo nu en dan heb je een nachtelijk avontuur dat je de hele dag in een stalen greep houdt, zo’n droom die je niet van je afgeschud krijgt, onder de koude douche sta je je nieuwe problemen nog te herkauwen, ze lijken niet minder urgent dan toen je nog sliep. Machteloos giet je jezelf vol koffie. Meestal sta ik in die dromen voor de klas en heb ik de les niet voorbereid, en net als iedereen doe ik herexamen, minimaal een nacht per kwartaal. En ja, ook ik lever na afloop een nagenoeg leeg antwoordenvel in. Ik heb nu eenmaal meer vragen dan antwoorden – een excuus dat in het echte leven ook al nooit werkte. Heel zelden, echt bijna nooit, herinner ik mij de volgende ochtend de vragen nog van dat examen. Gisteren wel. Het betrof een algemene intelligentietest. Dat is een recept voor rampen. Om mij heen louter opgewekt geschrijf, ik hoor de potloden nog over het papier krassen. En dit waren de opgaven.

1. maak de volgende reeks af: 3 4 4 5 4 5a 5b 6 ...
2. wat is het koppelwoord: speel ..... fabriek
3. maak de volgende reeks af: 3 5 8 12 17 ...
4. bal verhoudt zich tot strijkijzer als zandbak tot ......
5. maak de volgende reeks af: A B D C F B C ...

Dat ik vraag 3 na enig gepieker kon oplossen maakte mijn paniek alleen maar groter.

Ik wil er vanaf!

Wie helpt mij aan de juiste antwoorden?