Ineens is het mijn zoon

Het is acht uur in de ochtend, het is donker, en overal zijn haastige mensen die net als ik niet naar hun werk willen. De rotonde op de Rijnsburgerweg. De bocht des doods. Ik buig af, kan zien dat de grijze Audi niet voor mij gaat stoppen. Ik knijp vol in mijn remmen. Er is een jongen van een jaar of dertien die het niet ziet. Hij wordt geschept door de wagen. 

Een geweldige klap. De jongen rolt over de motorkap, en dan op het asfalt. De jongen schreeuwt, en ineens is het mijn zoon. Mijn zoon ligt daar op het asfalt te kreperen. Ik ben afgestapt. Vanaf dat moment doe ik werkelijk alles fout. Ik sleep mijn zoon van de weg af. Ik roep dat iemand 1-1-2 moet bellen.

Je moet niet met een gewonde gaan slepen. Je moet hem laten liggen en dingen vragen. Je moet verdomme niet gaan roepen. Je moet geruststellende dingen zeggen, zoals je in films ziet, van dat het allemaal goed komt. Ook als je weet dat het absoluut nooit meer goed komt. Juist dan. ‘it’s okay son, it’s okay – look at me, don’t give up, don’t you dare give up on me...’ Ik weet best wat je moet zeggen, jammer genoeg weet ik het alleen in het Engels.

Toen ik 4 was ben ik zelf aangereden. Ik vloog door de lucht en klapte op het asfalt. Ik herinner het mij. Als ik wil vlieg ik daar weer. Iemand tilde mij op. Ik denk dat het mijn vader was. Die wist dus ook niets van EHBO. Niemand zei iets tegen me.

Er dromt volk om ons heen. Gelukkig komt er een jonge man bij die wél weet wat men in zo’n situatie moet doen. Hij heeft een cursus gehad. Hij neemt het initiatief over. Het joch lijkt overigens weinig te mankeren, en is daar zelf verbaasd over. Nu het mijn zoon niet meer is, houd ik mij maar met zijn fiets bezig. Het is een mooie fiets. Er zit een slag in het achterwiel.

‘Ik heb geluk gehad zeg!’ zegt de jongen. Hij kijkt alsof hij een prijs heeft gewonnen op de kermis.

De bestuurder van de Audi komt aanzetten met een visitekaartje en zijn verzekeringsgegevens. Ik geef mijn naam, als getuige. Ik vind niet dat de bestuurder Tonio hoeft te lezen als straf. Hij moet bedolven worden onder twee oplages Tonio.

Mij moet men verplichten een handleiding EHBO in te spreken voor blinden.

Dit bericht verscheen eerder op Torpedo Magazine