Ik denk dat dit waar is: het mysterie van de dichter is groter dan het mysterie van de (proza)schrijver. Nog nimmer vroeg iemand mij naar de Betekenis van een verhaal, goddank. De afgelopen week ben ik minstens twintig, dertig keer bevraagd over de Diepere Betekenis van mijn gedicht. Ik vroeg mij af of dat was omdat het woord ‘pik’ erin voorkomt. Het lijkt net of de mensen bang zijn dat hen iets ontgaat, dat het over dampende seks gaat en dat uitgerekend zij het niet zien. Ik denk dat dit ook waar is: als het over seks gaat wil niemand iets missen. Helaas, “Misbruik” gaat niet over seks, van je langzalzeleven niet. Misschien gaat het over angst, verwarring, gekte, hoop. Maar ik moet er niet aan denken dat ik dat zou moeten uitleggen, ik zou verzuipen in die grote woorden.
Verhalen hebben geen betekenis nodig, het verhaal is de betekenis zelf. Ik denk dat lezers dat aanvoelen. Ik denk dat ik het daarom zo leuk vind ze te schrijven. Ik heb een nieuwtje: ook gedichten hebben geen uitleg nodig, het gedicht is de betekenis zelf. Als je dat niet ziet, heb je pech. Of de dichter heeft pech. Of het is een slechte dichter. Daar heb ik geen verstand van, wilde ik zeggen. Maar ik kan niet eeuwig de dilettant uithangen, het schuchtere joch met de kabeltrui. “Jij hebt toch dat gedicht geschreven” vroeg de dame van de schmink, “dan ben je dus een dichter.” Noblesse oblige, en als het geen noblesse is, dan zijn het nog altijd 10.000 ballen die ik zal moeten verantwoorden. Vijfhonderd euri per regel, sodeju, er zijn vast dichters die mij voor minder dood zouden willen schieten.
Die visagist van De Wereld Draait Door bestierde ook een koffietent, vertelde ze. Op een dag gaf een vaste klant haar een gedicht cadeau. Geen liefdesprul, een gedicht over de koffietent. Tenminste, zo begreep ze het. Eigenlijk begreep ze er niet veel van, zei ze, maar het was mooi, en het voelde alsof het over haar ging, en over die koffietent.
Als ik niet zo onder de plamuur had gezeten, had ik haar zeker drie zoenen gegeven. Afschminken knul. Er is geen mysterie, er is alleen een gedicht. En een spiegel.
Het was een malle week.
Blijven schrijven Gerwin, hoe dan ook. Want ik lees het graag en jij bent nog steeds wie je bent, goddank.
BeantwoordenVerwijderenVOlgens mij heb je ook de benodigde X-factor, juist omdat je nogsteeds bent wie je bent..
BeantwoordenVerwijderenDat is goed om te horen. Zou ook wat moois zijn, beetje kapsones krijgen om een rijmpje.
BeantwoordenVerwijderenZo'n DWDD-interview vervliegt met het moment, maar dat prachtige pagina-grote interview in het Leidsch Dagblad kunnen we gelukkig allemaal in ons zojuist aangeschafte gerwin-plakboek plakken.
BeantwoordenVerwijderenOf gaan daar toch de visresten in?
Dit is nou precies wat ik laatst bedoelde. Heeft een schrijver nou altijd die "diepe bedoelingen" met zijn (schrijf)werk die de critici er altijd in zien? Ik ben blij nou eens eindelijk te horen dat in ieder geval bij jou) het antwoord nee is.
BeantwoordenVerwijderenHet doet mij altijd denken aan dingen die mij worden gevraagd over instrumenten maken "Jij hebt dat vast zus en zo gedaan want dat is beter voor de klank, of niet?", mijn antwoord is dan altijd "tuurlijk! het klink zo veel beter dan anders" maar eigenlijk maakt het lor uit. Ik gebruik die lijm omdat hij plakt, of die houtsoort omdat het mooi is, niet omdat de boel dan beter klinkt. Dan zeg ik maar van wel om anders van onkunde te worden beticht. Ik denk dat ook vaak geldt bij schrijvers en dichters.
to quote Jeremy Hillary Boob PhD:
If I spoke prose you'd all find out
I don't know what I talk about.
Nice quote!
BeantwoordenVerwijderenmeestal is het zo: als ik voel dat ik iets aanraak, iets teweegbreng (om te beginnen bij mijzelf) dan vind ik dat ik goed werk heb geleverd. Bij muziek maken is dat immers ook zo. Alle gedichten en verhalen gaan over grote thema's: angst, eenzaamheid, liefde, dood, schaamte, jaloezie. Ook al weten we niet waar we het over hebben, die verhalen moeten we blijven vertellen.