“We zouden naar Parijs, maar we strandden in Kruishoutem”

De winnaar heet Jos Jansen, hij woont in Apeldoorn, is 49 jaar en kan verschrikkelijk goed schrijven. De Brandende Pen 2010: de wedstrijd die ik na Turing alleen maar kon verliezen. Geen nood. Jos zijn verhaal is gelukkig beter dan het mijne, zodat ik niet hoef te stikken in heilige verongelijktheid (‘ze gunden het mij niet, nóg een prijs’). Integendeel, het voelt wel vertrouwd, dat verliezen, alsof je na een paar te dure hotelvakanties terugkeert naar de immer verregende camping in de Achterhoek waar je vroeger altijd de zomer uitzat. Hèhè, lekker, de regen tikt op het tentdoek, je doet een plas in een steelpannetje, je eet zes Bastognekoeken. Maar helemaal hetzelfde wil het niet worden...

Koop Lava 16.1, er staan jaloersmakend goede verhalen in. Mijn verhaal Strovuur (“zo belandden wij in het Vlaamse dorp Kruishoutem”) mag er best zijn, maar Ockhams scheermes knijpt meteen je keel dicht en laat je pas los na een kleine tweeduizend woorden.

De uitreiking zelf was lekker rommelig en knullig. We dronken wat, maakten kennis ("ben jij die van die gedichtenprijs?"), dronken nog wat, vroegen "waar blijft Arie Storm", dronken meer, Arie stormde (sorry) binnen, haalde een tweemaal gevouwen A4'tje uit zijn binnenzak, vroeg of wij droevige mensen waren (daar dronken wij op), zei dat de Turingprijswinnaar ditmaal niet had gewonnen al was zijn verhaal wederom hoog geëindigd (waarvan akte), maakte de terechte winnaar bekend. De winnaar nam de Pen in ontvangst, wij klapten en wij dronken verder. Na afloop hadden Jos en ik al het bier opgedronken. Ik schudde Arie Storm de hand, zei dat hij mijn boek maar moest recenseren, hij zei "de meesten die dat vragen krijgen daar spijt van", ik zei haha, had spijt, maar er was niets meer te drinken. Nog even koppelbaas uitgehangen, waarbij ik uit het oog verloor of ik het belang van de winnaar of dat van mijn uitgeverij diende.

Morgen hard aan de slag. Het persklaargemaakte manuscript uitvlooien. Alle komma’s goed zetten, de laatste wijzigingen, de laatste twijfel (dat is de ergste). Dan is er over twee weken een drukproef. Nog een paar bergen over, op naar Parijs.