Japie de Graafmachine en de anderen

Japie de Graafmachine zit weer te sneupen in het bouwafval. Hij zoekt naar goud, tweemaal daags, in de container voor mijn deur. Een paar dagen geleden, op een druilerige maandagochtend, haalde hij mijn oude mengkraan eruit, en een paar meter elektriciteitsdraad. Ik kwam net aanlopen, ik knikte. “Fijne zondag” riep hij, en hij stak zijn klauwtje de lucht in. Japie heeft zijn bijnaam te danken aan dat manke rechterhandje, dat gravende bewegingen maakt als hij fietst, alsof hij bakken met lucht moet verzetten voordat hij erdoorheen kan fietsen.

Ik zit half verscholen achter de klep van de kofferbak, loop te dralen. Op een of andere manier vind ik het niet prettig de blits te maken met uitpuilende AH-tassen, in de nabijheid van Japie. Er komen twee jochies aanslenteren. Ze zijn acht of negen. Ze blijven staan als ze Japie zien.

Japie heeft niets gevonden. Dat had ik hem wel kunnen vertellen, maar daarmee zou ik een subtiele regel hebben geschonden. In het licht van diezelfde regel is ook de gewoonte te begrijpen dat ik oude mengkranen en koperen leidingen niet achterhoud om ze hem gewoon netjes te geven, maar dat ik ze achteloos in de container flikker. Wie het eerst komt die het eerst maalt. Nu valt er niets te malen. Japie stapt weer op zijn fiets, een wrak dat ik nog niet eens in mijn container zou willen hebben.

“Die gast is leip” fluistert het joch. “Yo, wat een leipo” bauwt het vriendje hem na. Had ik al gezegd dat ze negen waren? “Hé Japie” roept het eerste joch. “Fijne zondag!” zegt Japie, hij steekt zijn klauwtje op. Het is zaterdag. De jongens beginnen te grinniken, maar niet naar Japie. Nu doen ze iets met hun wijsvingers. De een brengt hem naar zijn voorhoofd, de andere draait er rondjes mee om zijn slaap. Iedereen weet dit: wat met een wijsvinger begint, eindigt met een middelvinger en een hoop ellende. “Leipo!” roept er één, zo'n beetje in zijn richting. Ze beginnen hard te lachen en te rennen.

Ik sjouw mijn boodschappen het huis in. Daarna speelt het script voor de blockbuster “The Revenge of Jack the Shovel” zich af in mijn hoofd, een keiharde afvalverwerkingshorror. Ik ben echt meedogenloos, het gehuil van types die vinden dat kinderen in films gespaard moeten worden is aan mij niet besteed. Fijne zondag jochies, whoeehahahaaAAA.....