zaterdag 28 februari 2015

Onderbouwfeest (column Trouw 25 feb)

Ik geloof dat ik nu achttien jaar op dezelfde school werk, en in al die jaren heb ik niet één keer het Onderbouwfeest bezocht. Afgelopen week was ik bijna gegaan, gewoon om er een keer een stukje over te kunnen schrijven, zodat u misschien kan lachen, maar op het laatste moment ben ik toch afgehaakt. Ik was moe, voelde plotseling een verkoudheid opkomen. Ik had gewoon geen zin. Bovendien heb ik maar één brugklas, dat zijn dertig kinderen die ik kan groeten. Voor al die andere vreemdelingen ben ik een enge kerel die het kennelijk leuk vindt een avond naar dansende kinderen te kijken.

En dat vind ik helemaal niet leuk.

Ik ging dus niet.

Dat hoeft ook niet, want ik weet precies hoe het gaat, zo’n onderbouwfeest. Ik zal het voor u beschrijven. Bij de deur heten de conrectoren alle kinderen welkom met een indringende blik. Jeroen, de lawaaipapegaai van wiskunde, heeft er schik in de blaastest af te nemen. Wie alcohol heeft gedronken komt er niet in. Het apparaat wordt getest op Cora, de brugklascoördinatrice, omdat die altijd twee wijntjes drinkt bij het eten.

Het blazen gaat steekproefsgewijs, maar vooral de derde klassers zijn de klos. Twee jongens worden tegengehouden. ‘Gaan we dan naar jouw huis?’ ‘Ja, me moeder is er toch niet.’ Dina uit drie havo wordt betrapt op verboden drankbezit: ze heeft twee plastic zakjes gevuld met sterke drank in haar truitje gestopt, ter hoogte van haar boezem. De onnatuurlijke grootte daarvan trok de aandacht. Jammer voor Dina.

In de aula staat de muziek precies zo hard als moet. Er is een rookmachine. De DJ is een gymleraar. Hij heet Niek, maar zijn artiestennaam is U-nique. Hij is een fenomeen, althans, bij de brugklasmeisjes. Als smachtende groupies hangen ze om zijn draaitafel heen. Ze maken selfies met Niek op de achtergrond. Wat leuk is aan Niek, is dat hij heel gewoon is gebleven.

De brugklasjongens lopen wat verloren rond. De meesten zijn jaloers op U-nique, en op de oudere jongens, die wél weten hoe je moet flirten met de meisjes. Cool en quasi-ongeïnteresseerd tegen de muur leunen gaat ze ook nog niet goed af. Ze vervelen zich. Op het einde rennen ze gewoon weer achter elkaar aan, rond het wc-blok, en proberen ze zoveel mogelijk ballonnen kapot te trappen.

Een aardrijkskundeleraar danst heel gek, zo gek dat hij een bezienswaardigheid dreigt te worden. Daar heb je het al. Er worden foto’s gemaakt, de foto’s vliegen het internet over.  
Aan het einde van de avond, vóór het alarm erop gaat, controleren de conrectoren alle hoeken van de school nauwgezet op zoenende stelletjes.

Het was een mooi feest, ziet u wel?  Het is net alsof we erbij waren.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

trailer "Een Onbarmhartig Pad"