Ik geloof dat ik nu achttien jaar op dezelfde school werk,
en in al die jaren heb ik niet één keer het Onderbouwfeest bezocht. Afgelopen
week was ik bijna gegaan, gewoon om er een keer een stukje over te kunnen
schrijven, zodat u misschien kan lachen, maar op het laatste moment ben ik toch
afgehaakt. Ik was moe, voelde plotseling een verkoudheid opkomen. Ik had gewoon
geen zin. Bovendien heb ik maar één brugklas, dat zijn dertig kinderen die ik
kan groeten. Voor al die andere vreemdelingen ben ik een enge kerel die het
kennelijk leuk vindt een avond naar dansende kinderen te kijken.
En dat vind ik helemaal niet leuk.
Ik ging dus niet.
Dat hoeft ook niet, want ik weet precies hoe het gaat, zo’n
onderbouwfeest. Ik zal het voor u beschrijven. Bij de deur heten de conrectoren
alle kinderen welkom met een indringende blik. Jeroen, de lawaaipapegaai van
wiskunde, heeft er schik in de blaastest af te nemen. Wie alcohol heeft
gedronken komt er niet in. Het apparaat wordt getest op Cora, de brugklascoördinatrice,
omdat die altijd twee wijntjes drinkt bij het eten.
Het blazen gaat steekproefsgewijs, maar vooral de derde
klassers zijn de klos. Twee jongens worden tegengehouden. ‘Gaan we dan naar
jouw huis?’ ‘Ja, me moeder is er toch niet.’ Dina uit drie havo wordt betrapt
op verboden drankbezit: ze heeft twee plastic zakjes gevuld met sterke drank in
haar truitje gestopt, ter hoogte van haar boezem. De onnatuurlijke grootte
daarvan trok de aandacht. Jammer voor Dina.
In de aula staat de muziek precies zo hard als moet. Er is
een rookmachine. De DJ is een gymleraar. Hij heet Niek, maar zijn artiestennaam
is U-nique. Hij is een fenomeen, althans, bij de brugklasmeisjes. Als
smachtende groupies hangen ze om zijn draaitafel heen. Ze maken selfies met
Niek op de achtergrond. Wat leuk is aan Niek, is dat hij heel gewoon is
gebleven.
De brugklasjongens lopen wat verloren rond. De meesten zijn
jaloers op U-nique, en op de oudere jongens, die wél weten hoe je moet flirten
met de meisjes. Cool en quasi-ongeïnteresseerd tegen de muur leunen gaat ze ook
nog niet goed af. Ze vervelen zich. Op het einde rennen ze gewoon weer achter
elkaar aan, rond het wc-blok, en proberen ze zoveel mogelijk ballonnen kapot te
trappen.
Een aardrijkskundeleraar danst heel gek, zo gek dat hij een
bezienswaardigheid dreigt te worden. Daar heb je het al. Er worden foto’s
gemaakt, de foto’s vliegen het internet over.
Aan het einde van de avond, vóór het alarm erop gaat,
controleren de conrectoren alle hoeken van de school nauwgezet op zoenende stelletjes.
Het was een mooi feest, ziet u wel? Het is net alsof we erbij waren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten