maandag 25 mei 2009

Mimesis

Ceci n’est pas un poète.

Ceci is een imitatie van een schrijver die zijn contract tekent. 

De mensen om mij heen heb ik eraf geknipt, uit privacy overwegingen, maar u kunt er vanuit gaan dat het allemaal schrijvers, redacteuren, uitgevers en journalisten zijn. Of worden. Hoe dan ook, het was reusachtig gezellig.

Maar nu even de kern van de zaak: mimesis.

Het tafereel hiernaast deed mij denken aan Richard Krajicek, Wimbledon in 1996. Je kan die dingen immers het beste vergelijken met gebeurtenissen van ongeveer gelijke grootte. Toen zijn machteloze tegenstander de laatste bal in het net mepte viel de Kraai op zijn knieën en liet zich vervolgens naar achteren vallen. Een imitatie van Björn Borg, vijfmaal zeeg de Zweed op die manier neer op het gras, gratieus als een acteur in een oorlogsfilm die een denkbeeldige kogel incasseert. Krajicek's val was wat onhandig uitgevoerd, ik zag dat meteen, het was geen Borg, maar ik kon niet precies zeggen waarom.

Later vertelde Richard heel openhartig over dat moment. Hij wilde inderdaad op Borgiaanse wijze naar het gras gaan, het leek hem de meest gepaste manier om de overwinning te vieren. Dat vond ik mooi, ik zag het als een gebaar van nederigheid, niet van arrogantie. Wat hij daarna vertelde raakte mij diep. Toen hij daar zat, op zijn knieën, en met zijn rug achterover viel werd hij bevangen door een vrees die even verschrikkelijk als onredelijk was. Maar hij wás er wel degelijk. "Stel je voor dat ik mij vergist heb", dacht de kampioen, "stel je voor dat dit helemaal niet het laatste punt was?"

Ja zeg, stel je voor.

Hij kwam overeind en zag dat het goed was, want de ballenjongens applaudisseerden voor hem. Maar het moment waarop de angst heel even zijn keel dichtkneep! Ceci n’est pas un champion! Dat moment zal hem heugen.

Het contract heb ik nog steeds niet echt getekend.

Ik zit de dingen op te blazen door ze nietig te maken, dat weet ik ook wel. Maar ik reken op ieders erbarmen als ik nog eens gedwongen word iets of iemand na te doen.

11 opmerkingen:

  1. Prachtig verhaal.
    Ja, dat is de manier. Goed kijken hoe sterren schitteren, dat voor de spiegel oefenen, vervolgens het beslissende moment (met kamera’s) herkennen.
    De wereld is een schouwtoneel, elk speelt zijn rol en krijgt zijn deel.
    Ik merk dat je er niet negatief of geringschattend over doet en dat is terecht. Het is niet niks om een sterrenstatus te verkrijgen, maar ook niet om die vol te houden. Daar is gedrag en ego voor nodig die geschraagd zijn door sterrencultuur. Om die cultuur je eigen te maken is mimesis een goed middel. Doe hoe zij doen, eet hoe zij eten, drink wat zij drinken, vrij hoe (en met wie) zij vrijen, laat zien wat zij laten zien.
    Kies je rol en hou ‘m vol!
    De momenten van twijfel zijn de echte goudklompjes en die bewaar je voor als je, reeds onaantastbaar, je memoires schrijft of een beker in ontvangst neemt.

    Goedendag,
    Aik

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Bedankt voor de support.
    "worden wie je bent" is de opdracht van Friedrich Nietzsche, en dat is heel iets anders dan het schijnbaar eeuwig modieuze "jezelf zijn".
    Dat is dus wat wij doen. 'Fietsche met Nietzsche' heet dat bij ons thuis.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. O jee, nooit geweten dat die van Friedrich afkomt. Voor hem is dat 'Niets Hè'geworden.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. ;-) Hij werd wie hij was in een krankzinnigengesticht. Ook mooi.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Prachtig. Hou vast die relativering! En weet desondanks ook te genieten van het succes, zonder het kleiner te maken. Ik begin er steeds meer van overtuigd te raken dat daar een aardige kern van het schrijven zit: uitvergroten wat te klein is, relativeren wat te groot is en zo een nieuw evenwicht scheppen (wat natuurlijk wel wankel moet zijn, anders valt er geen lol aan te beleven!)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Zo! Die gaat voorin de Moleskine, met vulpen.
    Laten zien wat niemand anders ziet, aan scherven slaan waar een ieder mee dweept.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Je kunt altijd nog imitator worden....gaat je goed af op de foto!

    Plogro (rolgop goplor ploorg...)

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Overigens kijk je er wel bij alsof je hevige obstipatieklachten hebt.
    Die veel geroemde 'innerlijke noodzaak' krijgt daardoor wel een wat dubieus karakter.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Enne Schrikkel... Ik zou zeggen: gorpol!
    (dativ... ditva...tivad... davit!)

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Nee, van innerlijke noodzaken heb ik nooit hinder gehad. Die pen deed het gewoon niet! Die was van het UWV, dat zijn rotpennen, daar kan menig broodschrijver over meepraten.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. pr logo!!!!
    Hehe...

    Op naar de volgende ronde:

    gases (gasse, gesas, ss ega)

    BeantwoordenVerwijderen

trailer "Een Onbarmhartig Pad"